Hoe kom je erbij om te gaan wandelen op een begraafplaats?
Vroeger kwam ik er inderdaad enkel voor begrafenissen of een bezoek aan het graf van familieleden. Jaren terug was ik met het gezin op citytrip in Parijs en verbleven we in een hotel, vlak naast de ingang van de begraafplaats Montmartre… en van het één kwam het ander!
Het fotograferen op begraafplaatsen is één van mijn favoriete fotografische bezigheden. Luguber? Sensatie? Nee hoor, alles met het meeste respect!
Rondwandelen op een begraafplaats heeft iets louterend en het is er doorgaans rustig en stil. Daarnaast zijn vele graven echte kunstpareltjes en gaandeweg ontdekte ik dat ons funerair erfgoed een breekbaar iets is. Het is meer dan vergankelijk, graven worden geruimd, de kunst en vooral de liefde waarmee afscheid genomen is, verdwijnt. In een enkele uitzondering krijgt een graf de status ‘cultureel erfgoed’, maar ik bezoek menige begraafplaats waar ontelbare graven deze status nimmer zullen bereiken.
Grafkunst kan vele vormen aannemen: monumentaal, persoonlijk, religieus, militair en zoveel meer.
Straatfotografie wordt vaak geassocieerd met Z/W: de iconen van vroeger werkten allemaal in B&W (gewoon praktischer en goedkoper dan kleurenfilm) voor krachtigere foto’s met een verhaal. Kleur wordt vaak gezien als een afleiding, behalve als het iets toevoegt aan je verhaal.
Voor mij is het ook gewoon een praktische overweging: grote contrastverschillen, hooglichten, kleurzweem bij verschillende lichtbronnen en ruis bij hogere ISO’s, laten zich eenvoudiger temmen in zwart & wit dan in kleur.
Op YouTube vind je deze clip van COOPH met Alan Schaller over praktische tips voor monochrome straatfotografie: