Categorie: Cemetery Walks

In het begin waren de begraafplaatsen gewoon rond de kerk, vandaar ook de benaming ‘kerkhof’. Op enkele historische begraafplaatsen vind je nu dus nog graven dichtbij een kerk.

Engelen zie je in alle vormen terugkomen, hier als de beschermengel. Het feit dat we hier bij een graf staan, betekent dat ook niet dat de beschermengel gefaald heeft? Waarschijnlijk zie ik het weer verkeerd!

De componist woonde en werkte in Parijs bij zijn overlijden (1868) en werd dan ook begraven op Père-Lachaise. Weetje: nadien werd op verzoek van de Italiaanse regering zijn overblijfselen overgebracht naar Firenze (1887) en hebben we hier eigenlijk te maken met een lege crypte (pas gezet in 1900)!

Soms ontgaat mij de symboliek volledig op graven. Wat moet ik bijvoorbeeld van deze vinden: vergankelijkheid, onafgewerkt, verweerd of iets geheel anders? Voor mij in elk geval niet te doorgronden…

Een vaak voorkomend beeld van een knielend meisje, haalt bij mij altijd de gedachte aan devotie naar boven. Waarschijnlijk onterecht…

Ooit tijdens een citytrip in Parijs een wandeling gemaakt in Père-Lachaise van ongeveer 2 uur. Zoveel te zien en te weinig tijd. Het loont de moeite om ooit een keer terug te komen en uitgebreid de tijd te nemen om deze oase van rust grondig te verkennen met de camera in de hand.

Hoe kom je erbij om te gaan wandelen op een begraafplaats?

Vroeger kwam ik er inderdaad enkel voor begrafenissen of een bezoek aan het graf van familieleden. Jaren terug was ik met het gezin op citytrip in Parijs en verbleven we in een hotel, vlak naast de ingang van de begraafplaats Montmartre… en van het één kwam het ander!

Op begraafplaatsen overheersen vaak zwart en alle schakeringen van grijs, maar soms vind je ook iets kleurrijk en dat valt dan wel meteen op…

Het fotograferen op begraafplaatsen is één van mijn favoriete fotografische bezigheden. Luguber? Sensatie? Nee hoor, alles met het meeste respect!

Rondwandelen op een begraafplaats heeft iets louterend en het is er doorgaans rustig en stil. Daarnaast zijn vele graven echte kunstpareltjes en gaandeweg ontdekte ik dat ons funerair erfgoed een breekbaar iets is. Het is meer dan vergankelijk, graven worden geruimd, de kunst en vooral de liefde waarmee afscheid genomen is, verdwijnt. In een enkele uitzondering krijgt een graf de status ‘cultureel erfgoed’, maar ik bezoek menige begraafplaats waar ontelbare graven deze status nimmer zullen bereiken.

Grafkunst kan vele vormen aannemen: monumentaal, persoonlijk, religieus, militair en zoveel meer.